Cicerone Sacralità del giuramento presso gli antichi
Sacralità del giuramento presso gli antichi. Cicerone (versione 17 pagina 272 del libro Corso di lingua latina per il biennio 14-25)
Nullum enim vinculum ad astringendam fidem iure iurando maiores artius esse voluerunt. L. Manlio, cum dictator fuisset, M. Pomponius tribunus plebis diem dixit, quod is paucos sibi dies ad dictaturam gerendam addidisset; criminabatur etiam, quod Titum filium, qui postea est Torquatus appellatus, ab hominibus relegasset et ruri habitare iussisset. Quod cum audivisset adulescens filius negotium exhiberi patri, accurisse Romam et cum primo luci Pomponii domum venisse dicitur. Cui cum esset nuntiatum, qui illum iratum allaturum ad se aliquid contra patrem arbitraretur, surrexit e lectulo remotisque arbitris ad se adulescentem iussit venire. At ille, ut ingressus est, confestim gladium destrinxit iuravitque se illum statim interfecturum, nisi ius iurandum sibi dedisset se patrem missum esse facturum. Iuravit hoc terrore coactus Pomponius; rem ad populum detulit Manliumque missum fecit. Tantum temporibus illis ius iurandum valebat.